Kilpinen: Liederen. Lakeus op. 22; Spielmannsllieder op. 77; Lieder um den Tod op. 62; 7 Liederen op. 79. Jorma Hynninen (b) en Ralf Gothóni (p). Ondine ODE 772-2 (58’14”). 1991

De Finse componist Yrjö Kilpinen (1892 - 1959) is vooral beroemd geworden met zijn 790 liederen. Hij is wel een Finse Hugo Wolf genoemd, genoot een poos bekendheid, maar raakte op de achtergrond. Als het niet de bas Kim Borg en de bariton Jorma Hynninen waren geweest die hem onder de aandacht bleven brengen, hadden we elders in Europa weinig meer van hem gehoord en dat zou jammer zijn geweest.

Veel is daarbij te danken aan de sterke expressieve interpretatiekunst van de zanger die in Ralf Gothóni een ideale begeleider vond. Samen doorvorsen ze een breed dynamisch en gevoelsbereik waarbij hun grote kunnen vooral goed blijkt in het derde lied van de Lieder um den Tod, een dialoog tussen een dronkaard en de dood waarin de dood vragen stelt. Hynninen stelt de dood begrijpelijk als verschrikking voor tegenover wie de dronkaard mentaal verlamd lijkt.

Luchtiger zijn uiteraard de Spielmannslieder, maar ook de verdere keuze brengt interessant moois aan het licht al is niet alles van even grote klasse. Het hele programma wordt in het Duits gezongen, wat de begrijpelijkheid ten goede komt. De opname klinkt in goede balans en duidelijk.