Kernis: Fluitconcert; Air (versie voor fluit en orkest); Symfonie nr. 2. Marina Piccinnni met het Peabody symfonie orkest o.l.v. Marin Alsop c.q. Leonard Slatkin. Naxos 8.559830 (65’14”). 2018

Wat een eer en een genoegen moet het zijn wanneer een hedendaags componist een voldragen vierdelig virtuoos concert voor je schrijft waarin je kunt laten horen wat je kunt. Dat gebeurde fluitiste Marina Piccinini toen de in 1960 geboren Amerikaanse Pulitzer prijswinnaar componist Aaron Jay Kernis uit de school van John Adams en Charles Wuorinen in 2015 een Fluitconcert voor haar schreef. Het werk is vierdelig en de verschillende aspecten van de dansvorm - vrolijke en trieste - worden erin belicht. Elk deel begint kalm, maar wordt geleidelijk drukker en complexer. Het werk start met een Air als liefdesverklaring aan de fluit.

Marina Piccinini die zich haar grote vaardigheden eigen maakte aan de Juilliard school en in Keulen kan hier naar lieve lust laten horen hoe groot haar virtuositeit en haar uitdrukkingsvermogen zijn.

De symfonie nr. 2 ontstond in 1991 ten tijde van de Golfoorlog en hoewel deze iets heeft van de symfonieën van Bernstein en Schumann, klinkt hij agressiever, boosaardiger. Geen wonder want hij blijkt tot Kernis’ ‘oorlogscomposities’ uit de periode 1991-1995 te behoren hoewel de Symfonie onprogrammatisch is. Marin Alsop c.q. Leonard Slatkin leiden het orkest uit Baltimore met souplesse, maar gedecideerd.