Klami: Ouverture Suomenlinna op. 30; Suite Kalevala-sarja op. 23; Lemminkäinens avonturen op het eiland van Saari; Zeebeelden. Turku filharmonisch orkest o.l.v. Jorma Panula. Naxos 8.553757 (71’46”). 1996

In de Finse mythologie is Lemminkäinen een der goden uit de Kalevala die bij allerlei avonturen en handelingen betrokken is. Sibelius wijdde in 1895 de driedelige  Lemminkäinensuite op. 22 met de delen ‘Lemminkäinen en de maagden op het eiland’, ‘Lemminkäinen in Tuonela’ en ‘Lemminkäinens terugkeer’ aan hem. Ook Uuno Klami (1900 - 1961) besteedde aandacht aan hem in zijn in 1935 geschreven Lemminkäinens avonturen op het eiland van Saari. Behalve dat hij kleuriger orkestreert is zijn idioom niet zoveel anders dan dat van Sibelius. Met Sibelius had hij ook een grote voorliefde voor het nationale erfgoed gemeen. Maar waar Sibelius naar het monumentale, verhevene en gepassioneerde streefde, trad hij liever in de voetsporen van Ravel en de vroege Stravinsky.

In de Suite Kalevala-sarja (1933-1943) heeft het eerste deel, ‘De schepping der aarde’ nogal wat gemeen met de heftigheid van de Sacre. Verder vertoont het werk enige invloed van de Romeinse triptiek van Respighi. Oorspronkelijk was Lemminkäinens avonturen op het eiland van Saari bedoeld als scherzo voor die suite, dus is het goed om het hier aansluitend te horen.

De Ouverture Suomenlinna uit 1940 is een lofzang op de gelijknamige stad die door de UNESCO tot wereld erfgoed is verklaard. Tot slot klinkt Zeebeelden uit 1932, waarbij we niet aan de Noordelijk IJszee of de Oostzee moeten denken, maar eerder aan de Middellandse Zee. In het derde deel wordt onbeschaamd het thema van de Boléro van Ravel geciteerd. Jorma Pamula zorgt voor goed representatieve uitvoeringen.

Wie een wat meer van Klami wil horen, kan terecht bij Kymi sinfonietta onder Dmitri Slobodeniouk (Alba ABCD 235), het IJslands symfonie orkest o.l.v. Petri Sakari (Chandos CHAN 9268) en Tapiola sinfonietta onder Jean-Jacques Kantorow (BIS CD 806).