Korngold: Vioolconcert in D op. 35; Sextet voor strijkers in D op. 10. Andrew Haverson met het RTE concertorkest o.l.v. John Wilson en het Sinfonia of Londen kamerensemble. Chandos CHAN 20135 (56’32”). 2019

De Engelse violist Andrew Haverson was bekend als primarius van het Brodsky kwartet en concertmeester van het BBC Symfonie orkest, maar maakte ook als solist carrière. Dat hij hier verrast met een opname van het Vioolconcert van Korngold in de herziene versie uit 1935 die kwalitatief vrijwel op één lijn te stellen is met de tot op heden mooiste uitvoeringen van Daniel Hope (DG 479.2954) en Anne-Sophie Mutter (DG 474.874-2) kan verbazing wekken.

Vooral het langzame deel, een Romance met een mooi aandeel van harp, celesta en vibrafoon treft. Maar haast nog belangrijker is het Sextet voor strijkers uit 1914/1916 dat door het Sinfonia of Londen kamerensemble wordt gespeeld al bestonden van dat werk reeds negen eerdere opnamen en eentje in bewerkte vorm voor kamerorkest. 

Ook hier gaat het om een nogal weelderig werk, dat decennia eerder ontstond, terwijl hij aan de opera Violante werkte, dan Korngolds filmmuziek uit Hollywood.

Het is een lyrische, licht melancholieke compositie van een als tiener begonnen wonderkind en het telt vier delen. Het werk begint met een grootschalig, ambitieus eerste deel dat een vrij complex karakter heeft. Het langzame deel is wel omschreven als een ‘gekweld en intens miniatuur symfonisch gedicht’ in de geest van Schönbergs Verklärte Nacht, dat ook voor sextet is. Het Intermezzo brengt wat verlichting van de sfeer.

In hun verklanking weten de Londenaren het karakter van dit werk even goed te typeren als in de tot nu toe mooiste versie van door Jennifer Stumm (v) en Bartholomew Lafolette (vc) versterkte Drolc kwartet (Chandos CHAN 10707).