Kozeluh: Pianotrio’s in g P.IX/15, A P.IX/14, e P.IX 18.Trio 1790. CPO 999.311-2 (63’01”). 1994

 

Kozeluh: Pianotrio’s in Bes P.IX/41, g P.IX/45, A P.IX/44. Trio 1790. CPO 555.035-2 (64’39”). 2015

 

Kozeluh: Pianotrio’s in A P.IX/8, c P.IX/11, F P.IX/12, Trio 1790. CPO 555.096-2 (58’25”). 2016

 

Leopold Anton Kozeluh (1747 - 1818) genoot een dusdanig grote reputatie dat hij in 1781, nadat Mozart als hofcomponist naar Wenen was verdwenen, door de aartsbisschop van Salzburg werd gevraag om hem op te volgen als organist. Blijkbaar waren ook zijn Pianotrio’s erg geliefd, want tussen 1781 en 1810 werden er zestig gepubliceerd.

Een deel van de werken ontstond op uitnodiging van de Schotse uitgever George Thomson uit Edinburgh die behalve bij Kozeluh ook bij Haydn, Pleyel en zelfs later nog bij Beethoven trio’s bestelde waarin volksmelodieën uit Schotland, Ierland en Wales worden begeleid door viool, cello en piano. De aanvraag werd door die componisten dankbaar gehonoreerd, waarschijnlijk omdat ze er goed voor werden betaald. Beethoven droeg zelfs ruim tweehonderd van die Volkliedbewerkingen bij met daaronder de 25 Ierse WoO. 152, 20 Ierse WoO. 153, 12 Ierse WoO. 154, de 26 Walesse WoO. 155, de 25 Schotse op. 108, de 12 Schotse WoO. 156, de 12 van verschillende nationaliteit WoO. 157, de 25 van verschillende nationaliteit WoO. 158a, de 7 Britse WoO. 158b, de 6 van verschillende nationaliteit WoO. 158c.  Het is vergeten repertoire van hem dat ter gelegenheid van het Beethovenjaar 2020 wel wordt opgerakeld. Maar dit terzijde.

Dat deze Pianotrio’s zich in het gezelschap van die van die van Haydn en Mozart kunnen deze van Kozeluh zich goed handhaven dankzij de ’Spielfreude’ van Annette Wehnert (v), Imola Gombos (vc) en Harald Hoeren (p) van het Trio 1790.