Kalafati: Symfonie in a op. 12; Légende op. 20; Polonaise in F op. 14. Athene filharmonisch orkest o.l.v. Byron Fidetzis. Naxos 8.574132 (81’28”). 2017/8

 

Het dient eens gezegd te worden: Naxos verricht nobel zendingswerk door internationaal (maar nog niet in Nederland) componisten aan de orde te stellen, waarvan we anders waarschijnlijk nooit een noot te horen zouden hebben gekregen. Dat gebeurt ondiscriminerend naar onbekende criteria, dus niet a priori of ze het waard zijn of niet. Bij Kalafati zal dat nog moeten blijken.

Hoewel Vasily Kalafati (1869 - 1942) van Griekse afkomst was, vestigde hij zich jong in St. Petersburg waar hij les had van Rimsky-Korsakov en Stravinsky. In zijn muzikale opvattingen was hij vrij conservatief en hielde de richting van de Russische Nationale School aan.

De vierdelige Symfonie in een omvangrijk werk met een duur van drie kwartier, maar het werk is goed geschreven en deze uitvoering weet de aandacht van begin tot eind geboeid te houden. De Légende uit 1928 is een soort eerbetoon aan Schubert waaraan een koor (van de muziekafdeling van de Universiteit Athene) verbonden is en dat bijna een half uur in beslag neemt en de Polonaise uit 1904 heeft een mooi trots danskarakter.

Het Athene filharmonisch orkest dat we eerder tegenkwamen in composities van Skalkottas (BIS SACD 2434) gidst de luisteraar betrouwbaar door dit drietal werken en zorgt dat het niet het ene oor in, het andere uit gaat, maar beklijft.