Kaufmann: Strijkkwartetten nr. 7 en 11; Vioolsonate nr. 2 op. 44; Sonatine voor klarinet en piano nr. 12; Septet voor piano, 3 violen, altviool en 2 cello’s. Erika Raum (v), Marie Bérard (v), Jamie Kruspe (v), Steven Dann (va), Thomas Wiebe (vc), Kimberl Jeong (vc), Kevin Ahfat (p), Joaquin Valdepenas (kl) en Arc Ensemble. Chandos CHAN 20170 (77’37”). 2020

 

Walter Kaufmann (1907 - 1984) werd geboren in Karlsbad (het tegenwoordige Karlovy Vary) in muzikaal vruchtbare grond in Bohemen, ontving zijn muziekopleiding in Praag en Berlijn (waar hij in kringen van Kafka en Einstein vertoefde en les had van Schreker). Ook hij moest vluchten toen de Nazi’s aan de macht kwamen, maar in tegenstelling tot zijn meeste lotgenoten week hij niet uit naar het Westen, maar naar het Indiase Bombay waar hij als etnomusicoloog actief was en boeken schreef over de raga’s van Noord- en Zuid India. 

Via Londen belandde hij toch nog in de V.S. in 1957 waar hij aan de Indiana universiteit muziekwetenschap doceerde. Maar hij trad ook op als assistent van de dirigent Bruno Walter en componeerde. Veel van zijn werk is vergeten en gelukkig is deze cd met wat van zijn kamermuziek gemaakt om hem alsnog voor het voetlicht te laten treden.

Het gaat om aanstekelijke muziek met de nodige Slavische zwier die is gekruid met de overmatige secundes van de klezmer en onontkoombaar met iets van Stravinsky en Bartók. De aanduiding boven de finale van het Strijkkwartet, ‘Allegro barbarico’ wijst daar duidelijk op. Er zijn trouwens ook nog wel wat jazzinvloeden. Bij het ééndelige Septet is het jammer dat het binnen een kwartier voorbij is. De Sonatine voor klarinet blijkt een bewerking te zijn van een nog onbekende vioolsonate,

Deze wordt uitgevoerd door leden van het in Toronto gevestigde ARC Ensemble. Daarin zijn het vooral violiste Erika Raum, pianist Kevin Ahfat en klarinettist Joaquin Valdepenas die zich heel verdienstelijk maken. Muziek die naar meer smaakt.