Kalkbrenner: Pianoconcerten nr. 2 in e op. 85 en 3 in a op. 107; Adagio en allegro di bravura op. 102. Howard Shelley met het Tasmaans symfonie orkest. Hyperion CDA 67843 (68’41”). 2010

 

Friedrich Kalkbrenner (1785 - 1849) was een Frans-Duitse pianist en componist wiens reputatie in Frankrijk al tijdens zijn leven werd overvleugeld door Chopin en Liszt, hoewel Chopin best op hem gesteld was blijkbaar.Na zijn dood raakte hij snel in vergetelheid. Toch is het goed om even aan hem herinnerd te worden.

Daarvoor leent zijn Pianoconcert nr. 3 uit 1829 zich het beste omdat het een paar structurele verrassingen biedt. Zo bevat het geen langzaam deel. Zelf schijnt de componist in plats daarvan solo een van zijn Nocturnes te hebben gespeeld.

Pianoconcert nr. 2 uit 1826 is wat grootser van opzet, maar qua stijl ook nogal behoudend. Zijn Adagio en allegro di bravura fungeerde vier jaar later als voorbeeld voor Chopins Andante spianato et grande polonaise.

In de serie Romantische Pianoconcerten dirigeert Howard Shelley het orkest uit Tasmanië in vertolkingen vol vaart en verve.Al luisterend worden e ons ervan bewust dat de pianopartijen best lastig zijn en een tour de force verlangen. Heel aardige, maar niet echt wezenlijke bijdragen aan het repertoire van Pianoconcerten.