Kalkbrenner: Grand septuor in A op. 132; Grand quintetto in a op. 81. Claudius Tanski (p) met leden van het Consortium classicum. MDG MDG 301.0808-2 (58’39”). 1998

De vanuit Frankrijk opererende Frédéric (ofwel Friedrich Wilhelm Michael) Kalkbrenner (1785-1849) was één van de grootste pianisten uit zijn tijd die reikte van ongeveer 1825 tot 1835. Hij was ook een van de eersten die als pianist een grote internationale carrière maakte.

Als persoon schijnt hij charmant maar ook wat oppervlakkig te zijn geweest, handig om van alle zich voordoende mogelijkheden te profiteren. Die eigenschappen worden weerspiegeld in zijn muziek met de nodige mechanische nullast. Maar hij oogstte wel grote waardering van Chopin die zijn Pianoconcert in e aan hem opdroeg. Zijn nu nog bekendste werk is het Pianoconcert nr. 1 in d op. 61 uit 1823.

Tijdens zijn studie in Parijs ontwikkelde hij gevoel voor concertante kamermuziek, muziek voor piano en klein ensemble. Het genre was destijds in Parijs met zijn vele pianovirtuozen populair in Parijs.

De twee hier samengebrachte werken zijn daar mooie voorbeelden van. Vooral de langzame delen en de vrolijke finales maken een goede indruk.  Het is goed dat beide stukken hier blijkbaar voor het eerst zijn vereeuwigd.

Van pianist Tanski wordt de nodige virtuositeit verlangd; die brengt hij in meer dan voldoende mate op. Hij had hooguit met wat meer zwier te werk mogen gaan. Op de keurige begeleiding valt niets aan te merken, op de opname evenmin.