Khatchaturian: Fluitconcert; Ibert: Fluitconcert; Pièce. Emmanual Pahud met het Tonhalle orkest, Zürich o.l.v. David Zinman. EMI 557.487-2, 575.632-9 (64’). 2002

Het Fluitconcert van Khatchaturian is natuurlijk niets anders dan het Vioolconcert in een nieuw jasje, soms in een extra bewerking van Galway (RCA 09026-63441-2), maar hier nog fijnzinniger en genuanceerder uitgevoerd door Pahud. De charmes van het werk komen in deze gedaante haast nog mooier tot hun recht. Shostakovitch wees er ooit op dat een ‘natuurlijk en volks idioom’ is alles van zijn vriend was terug te vinden.

Khatchaturians Armeense afkomst is evident in de melodische en harmonische contouren van het veerkrachtige tweede thema uit het eerste deel en het daarop volgende andante sostenuto.

Het hoeft nauwelijks nader betoog dat Pahud het beste maakt van deze muziek, juist ook in de meeslepende finale en zijn cadens in het eerste deel is heel constructief.

Een nog luchtiger toon wordt in het Fluitconcert van Ibert aangeslagen en het is fijn om ook eens diens ruim vijf minuten durende solo Pièce te horen.