Kurtág:  Stukken voor altvioolsolo nr. 1-9; Jelek I op. 5a nr. 1-6; Hommage à Robert Schumann op. 15d nr. 1-6; Schumann: Märchenbilder op.113 nr. 1-4;  Fantasiestücke op. 73 nr. 1-3; Märchenerzählungen op. 132 nr. 1-3. Kim Kaskashian (va), Eduard Brunner (kl) en Robert Levin (p). ECM 437.957-2 (75’38”). 1992/94

Wanneer er na Webern één componist is die aantoont dat composities met een lengte tussen 0’27” (deeltje 8 uit de Stukken voor altviool) en 6’05” (deel 6, ‘Abschied’, uit Hommage à R.Sch.) het natuurlijke medium zijn van de progressieve post-tonale muziek, dan is dat György Kurtág wel. Al dit materiaal uit de Stukken voor altvioolsolo, Jelek 1 en de Hommage aan Schumann die op zijn beurt Meister Raro die Guillaume de Machaut ontdekt beschrijft in een mini pantheon van figuren die een rol spelen in Schumanns literair/journalistieke werk, bezorgen de luisteraar een bijzondere ervaring die beklijft. Zeker in een zo geconcentreerde vertolking als hier.

Bij Jelek voor altvioolsolo kunnen we spreken van nr. 1 uit 1969, herzien in 1994, want er is een Jelek 2 op. 5b voor altviool of cello uit 1992. 

De combinatie met drie belangrijke werken van Schumann voor trio en duo ligt hierna voor de hand. Fijn dat ze eveneens op hoog niveau tot klinken komen.