Kraus: Ouverture Olympie; Symfonieën in Es VB 144, C VB 139, c VB 142. Zweeds omroeporkest o.l.v. Petter Sundkvist. Naxos 8.553734 (72’19”). 1996

Stockholm moet al in de achttiende eeuw een mooie stad zijn geweest. Na 22 lentes hiel de in het Hessische geboren Joseph Martin Kraus (1756-1792) het in Duitsland niet meer uit en sloot zich aan bij een groep intellectuelen uit Göttingen die noodwaarts toog. Hij vestigde zich in Zweden waar hij een aanstelling kreeg aan het hof van koning Gustav III – de later vermoorde regent, zie Verdi’s Un ballo in maschera. Kraus was een vrij exacte tijdgenoot van Mozart, leefde alleen een jaar langer.

In zijn creatieve uren bracht hij als kapelmeester/dirigent allerlei gedurfdheden tot stand, waarbij hij zich liet inspireren door Haydn en Gluck die hij op reis had leren kennen. Omgekeerd sloeg Haydn het werk van Kraus, zoals de symfonie in c, zeer hoog aan. Het werk werd ook in Eisenstadt voor het eerst uitgevoerd. We hebben te maken met typische Sturm und Drang muziek waarin we iets van C.Ph.E. Bach kunnen herkennen.

Het de authentieke stijl huldigende, dirigentloze Concerto Köln speelt deze werken met hoorbaar plezier en temperament.

Het Naxosprogramma begint met de ouverture Olympie voor Voltaire’s gelijknamige toneelstuk en overlap daarna gedeeltelijk de inhoud van de Capriccio cd; leuk om de koelere, vibratoloze klank van de oude instrumenten te vergelijken met de meer abstracte, maar even levendige aanpak van de Zweden. De Capriccio opname klinkt wat natuurlijker, gepolijster, maar de Keulse musici ageren ook wat onpersoonlijker. Dat maakt de keuze tussen dit tweetal lastig.