Lachenmann: Allegro sostenuto; Serynade. Yukiko Sugawara-Lachenmann (p), Shizuyo Oka (kl) en Lucas Fels (vc). Kairos KAI  001221-2 (67’40”). 2000

Het trio voor (bas)klarinet, cello en piano Allegro sostenuto (1986/8) is een voor klarinettist Eduard Brunner geschreven zesdelig werk waarin het gaat om een proces van constructie, deconstructie en herconstructie als een ambivalent arpeggio met het karakter van enerzijds een zo kort mogelijke figuratieve geste en anderzijds als projectie op een groter schaal (wanneer u de uitleg van de componist begrijpt. Bij eerste kennismaking is het verstandig om niet te ver naar verklaringen en toelichtingen te zoeken, maar gewoon aandachtig te luisteren. Liefst enige keren met ruimte tussenpozen.

Serynade (1998/2000) is Lachenmanns niet alleen grootste, maar ook meesterlijkste pianowerk met een half uur lengte. Hier probeert de componist om vanuit de pianobron een nieuw instrument te vormen; het is “een stuk over het componeren van muziek als een metafoor voor de pakkende avonturen van het menselijk bestaan en over de pogingen om zo menselijk als maar mogelijk te zijn”.

Wanneer men maar weinig met zo’n uitspraak aan kan, is het verstandiger om zich gewoon met onbelaste, ontvankelijke oren aan het werk over te geven. Dan blijkt dat het best om mooie muziek gaat. Het werk heeft een streng karakter dat echter ook een Bruckneriaanse dieptewerking heeft. Geen betere gids daarvoor dan de toegewijde echtgenote van de componist.