Lalo: Celloconcert in d op. 33; Symfonie in g; Namouna nr. 1-6. Torleif Thedéen met het Maleis filharmonisch orkest o.l.v.Kees Bakels. BIS CD 1296 (74’51). 

Van het celloconcert hadden we al de beschikking over heel goede opnamen van Pierre Fouier (DG 457.762-2), Jacqueline du Pré (EMI 555.528-2 en Xavier Philiops (EMI 573.503-2), maar deze versie met Torleif Thedéen mag er ook wezen. Zijn spel klinkt heel spontaan en goed doordacht en met zijn smachtende expressie weet hij bij de luisteraar zeker een gevoelige snaar te raken meteen in het eerste deel. Ook het intermezzo verloopt in deze sfeer en begint heel fijntjes met de strijkers uit het onverwacht goede Maleise orkest. De finale heeft zwier genoeg.

Kees Bakels toont zich een heel begripvolle exponent van en voor de muziek van Lalo. Hij verleent de symfonie veel sfeer en karakter met een pittig eerste deel een welsprekend adagio en een geen moment overdreven fel ritmische finale.

Merkwaardig eigenlijk dat er nog steeds geen volledige opname is van het Indiaas aandoende ballet in twee aktes Namouna uit 1882. Van de 17 delen voert Bakels er zes heel spiritueel uit. Hooguit ontbreekt het in laatste instantie hier iets aan lichtvoetige sprankeling. Puike opnameklank.