Liszt: Hongaarse rapsodieën nr. 1-19. Vincenzo Maltempo. Piano Classics PCLD 0108 (2 cd’s, 

Heel veel van de muziek van Liszt draagt het stempel van zijn Hongaarse herkomst en van al zijn quasi zigeuner composities zijn de negentien Hongaarse rapsodieën het inventiefst en populairst.

Ze kwamen voort uit een hernieuwde belangstelling voor de volksmuziek van zijn vaderland. Het eerste vijftiental werd geschreven tussen 1840 en 1853, terwijl de laatste vier pas in de periode 1882 tot 1885 werden toegevoegd. De componist kon er als reizende virtuoos mee pronken.

Het gaat zeker niet om de belangrijkste en beste werken van de componist omdat ze soms wat gekunsteld en oppervlakkig aandoen, maar de melodieën en ritmen hebben iets aanstekelijks en zijn transcripties van de klanken van het zigeunerorkest (soloviool, klarinet, cimbalom en strijkers) zijn heel goed geslaagd. De  tweede rapsodie kennen we via Tom and Jerry en Daffy and Donald. Verder zijn met name nr. 6 en 12 populair, samen met de demonische wervelwind van de Rácoczymars nr. 15 

De vorm is binair met een langzaam, wat melancholiek begin en een snelle, furieuze volksdans als vervolg. 

Gezien de virtuositeit die nodig is om de omhoog en omlaag lopende octaven, de snelle handwisselingen  en de haast overdadige tierlantijnen te spelen, is dit stof die veel van de vertolker eist.

Van de volledige opnamen waren het niet Roberto Szidon (DG 453.034-2), Leslie Howard (Hyperion CDA 67418) en Michele Campanella (Philips 438.371-2), maar was het György Cziffra (EMI 753.374-2) die met zijn versie uit 1972/5 nog steeds de meeste indruk maakte. 

Maar nu is daar dan Vincenzo Maltempo die, beschikkend over een fenomenale techniek deze geheel in dienst stelt van de vele facetten van deze stukken die hij met groot interpretatief vertoon en grote precisie vertolkt. Hij toont ook een instinctieve gevoeligheid voor melodische kleuring, pikante details en zijn haast improviserend lijkende spel met een goede combinatie van melancholie en meeslependheid maakt dat hij Cziffra minstens evenaart, zo niet overtreft.