Leopold I: Paradisi gloria. Stabat mater W. 47; Motetto de septem doloribus beatae Mariae virginas ‘Vertatur in luctum cythara nostra’ W. 40; Missa pro defunctis; Tres lectiones:  ‘I. Nocturni pro defunctis plae Claudiae Felici lugens maestusque Leopoldus posuit et mucicis legibus distinxit’ W. 33. Ulrike Hofbauer (s.), Lisandro Abadie (bs), Alex Potter (ct), Hans-Jörg Mammel (t) en Monika Mauch (s), met de  keizer Leopoldus I cappella Murensis en Les cornets noirs. Audite AUDITE 97540 (75’16”). 2015  

In het verleden waren er maar weinig monarchen die veel te betekenen hadden als componist, hoewel in Engeland Hendrik VIII het een eind bracht in dit opzicht.

Maar keizer Leopold I van het Heilige Roomse Rijk (1640-1705) die het Weense hof tot een waar Europees cultuurcentrum maakte, was minder geïnteresseerd in politiek, besturen en regeren dan in muziek, feestvieren, de jacht en religie (hij was eigenlijk voorbestemd voor een theologische loopbaan).

Dat laatste kwam hem goed te pas bij de 69 van hem bewaarde composities. Die oogst bestaat merendeels uit kleine werken en kerkelijke muziek, waaronder een mis en een requiem en tien oratoria en sepolcri, een Italiaanse opera, twee serenades om ons tot de essentie te beperken. Zelf speelde de keizer orgel en klavecimbel.

De aanleiding tot de liturgische werken op deze cd die alle betrekking hebben op het overlijden, wordt gevormd door de dood van zijn eerste twee echtgenotes en ze getuigen van een niet gering muzikaal talent.

Geen wonder dat dit idioom melancholiek van aard is, maar wel van diepe gevoelens blijk geeft en oprecht mooi klinkt. We worden enigszins herinnerd aan tijdgenoot Biber.

De uitvoeringen zijn goed verzorgd en helder, maar een iets grotere expressie had geen kwaad gekund.