Liszt: Sacred piano music. ‘O Roma nobilis’ S. 546a, ‘Confutatis maledictis en Lacrymosa’ S. 550; Via crucis’ S. 504a, ‘Totentanz’ S. 525, ‘Angelus’ uit Années de pèlerinage 3 S. 163, ‘Miserere d’après Palestrina’, ‘Bénédiction de Dieu dans la solitude’ en ‘Pater noster’ uit Harmonies poétiques et réligieuses S. 173/8; ‘Ave Maria’ in E “Für die große Klavierschule von Lebert und Stark (Die Glocken von Rom), ‘Ave Maria’ in Des S. 504ii uit Aus den neun Kirchenchorgesänge, ‘Légende’ S. 175/1 ‘St. François d’Assisse: La predication aux oiseaux’, ‘Légende S. 175/2 St. François de Paule marchant sur les flots’. Irena Russo. Brilliant Classics 95196 (2 cd’s, 2u. 28’16”). 2015 

Wordt dat niet erg kwezelig na twee en een half uur, religieus geïnspireerde pianomuziek van Liszt, soms ook nog op hetzelfde gegeven? Nee, dat wordt zeker niet kwezelig dankzij de veelzijdige inspiratie van de componist die deze stukken voor verschillende doeleinden en in verschillende levensfasen schreef. Bovendien wordt het niet eentonig dankzij de inzet en het differentiatievermogen van de Italiaanse pianiste die hiermee op haar cd debuut een prachtig brevet van bekwaamheid aflevert.

Het schrijven van min of meer gewijde muziek was geen hoofdzaak voor Liszt, maar hij was altjd wel een religieus iemand, wat zich in zijn latere levensjaren toespitste.

Dat deze werken minder extravert klinken dan de normale kost van Liszt, is logisch. De grote verrassing hier zijn de transcripties die de componist zelf maakte van eigen orkestwerken (de melse en duivelse Totentanz) en zangwerken (voorop Via crucis en verder de Ave Maria’s).

We krijgen de strenge lyriek van het Miserere te horen naast de parelende preek van St. Franciscus voor de vogels. Maar hoe Russo het er in Via crucis in haar eentje vanaf brengt, is een klein wonder.

In 1984 en 2011 ondernam Reinbert de Leeuw (Philips 416.649-2, Et’cetera KTC 1458) tweemaal een opname van het oorspronkelijke Via crucis en 

Pianiste Brigitte Engerer en dirigente Laurence Equilbey (Naïve V 5061) deden hetzelfde in 1984. Leuk voor wat vergelijkingen. 

Maar Irene Russo ontpopt zich hier ook als Lisztvertolkster van hoge orde. Als daar transcripties van bestaan, zou nog wel meer op te diepen zijn: ’Ave verum corpus’ S. 44, ‘Engelenkoor’ S. 85, het oratorium ‘Christus’ S. 3, ‘Domine salvum fac regum’ S. 23, ‘In domum Domini  Ibimus’ S. 57, ‘Inno a Maria vergine’ S. 39, de beide missen S. 9 en S. 10.