Liszt: Études d’exécution transcendante nr. 1-12, S 139, 141, 144 en 145; Études de concert S. 145 nr. 1 en 2; Études de concert S. 144 nr, 1-3; Grandes études de Paganini S. 141 nr. 1-6. Daniil Trifonov. DG 479.5529 (2 cd’s, 1u. 57’28”). 2016
Op de hielen van Dinara Klinton (Genuin GEN 16409) en Kirill Gerstein (Myrios MYR 019) en ver na Leslie Howard (Hyperion CDA 66973) Berezovsky (Warner 2564-60125-2), Cziffra (EMI 562.799-2), Magaloff/Arrau (Philips 456.339-2) komt nu ook de 25-jarige Russische pianotijger met een complete opname van de 12 Études d’exécution transcendante die hij aanvult met de overige études van Liszt. Hij schijnt die klus binnen vijf dagen te hebben geklaard in de Berlijnse Siemensvilla.
Hier toont Trifonov overtuigend aan waarom hij al snel een publiekslieveling werd. Dit is intense Russische pianoschool met veel ziel op zijn best, toegepast op uitdagende, virtuoze werken van Liszt. Voeg daarbij een doorgewinterde pianotechniek.
Neem maatgevende onderdelen van de Études d’exécution transcendante uit 1837 die in 1851 hun definitieve vorm kregen, zoals de virtuoze nr.2 ‘molto vivace’, de kalme nr. 3 ‘Paysage’, de preciese ruigheid van nr. 5 ‘Wilde Jagd’ en de verfijning van nr. 11 ‘Harmonies du soir’, of uit de andere études als het bijna Mendelssohniaans klinkend speels en geestig klinkende ‘Gnomenreigen’ en het lyrische ‘Il lamento’.
Zijn wapenrusting aan kleuren en ritmen plus een synthese van alle expressiemogelijkheden lijken vrijwel onbegrensd, maar het ontbreekt evenmin aan diepzinnige dichterlijkheid en een af en toe sprookjesachtige sfeer.
Bij de Deux études de concert uit 1862 hebben we te maken met sfeerrijke karakterstukken en de Trois études de concert uit 1848 zijn in melodisch opzicht charmant en elegant en als zodanig klinken ze.
Je vraagt je af wat Clara Schumann in 1838 maakte van de zes Grandes études de Paganini op basis van een zestal van diens soloviool Caprices. Aan te nemen valt minder dan Trifonov.
Op intelligente manier worden zo afwisselend de virtuoze, dichterlijke, bezonnen, extroverte, tere, bravour en gevoelige kanten van de componist belicht.
De titel Transcendental van dit dubbelalbum zou ook kunnen slaan op de pianistiek van Trifonov. Hooguit jammer dat de pianoklank in luide passages wat te metalig wordt.