Lalande: Leçons de ténebres. Anoniem: ‘O mors’; Lalande: Miserere S. 87; Anoniem: ‘Tristis est anima mea’; Lalande: Troisième leçon du Mercredy Saint S. 118; Anoniem: ‘Ecce vidimus eum’; Lalande: Troisième leçon du Jeudy Saint S. 121; Anoniem: ‘Vinea mea electa’; Lalande Troisième leçon de Vendredy Saint S. 124; Anoniem: ‘Plange quasi virgo’. Sophie Karthäuser (s) met Ensemble Correspondances o.l.v. Sébastien Daucé. Harmonia Mundi HMC 90.2206 (76’23”). 2014 

Kenmerkend voor Lalandes Leçons de ténebres zijn een grote soberheid en terughoudendheid. Niet zo verwonderlijk bij muziek voor de Goede of  Stille Week. Het in deze opname klein gehouden ensemble versterkt die gedachte in een sfeer van ‘beau chant’ binnen het kader van de Gregoriaanse erfenis van het eenvoudige reciteren.

Tegen de tijd dat de Leçons in 1730 werden gepubliceerd, was de componist al vier jaar dood. Het valt op dat hij nooit aan een volledige cyclus is toegekomen, maar dat allen de delen voor Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Stille Zaterdag overleven. Waarschijnlijk is hij aan de rest niet meer toegekomen.

De vocale last wordt knap en betrouwbaar gedragen door Sophie Karthäuser die dat met pure stem doet. Het beetje vibrato dat ze gebruikt maakt de voordracht menselijker.

Organist en dirigent Sébastien Daucé zorgt voor klankverschillen in de diverse delen. De basso continuo kant laat mooie gamba’s horen. In Lalande’s Miserere mei Deus put Lalande de expressieve mogelijkheden van psalm 50 goed uit. 

Historisch juist is verder dat de Leçons worden voorafgegaan en gevolgd door Latijnse gezangen.

Wie deze fijne cd beluistert, kan niet anders dan gaandeweg onder de bekoring te komen van de getoonde verfijnde, gracieuze en meditatieve manier waarop wordt gemusiceerd.