Lalande, de: Leçons de ténèbres nr. 1-3 S. 118, 121 en 124; Couperin, F.: Pavane nr. 120 in fis; Froberger: ‘Allemande’ uit Partita Meditation sur ma mort future. Voce Umana. Querstand VKJK 9801 (63’10”). 1997

Toen Michel-Richard de Lalande (1657-1726) dit aardse tranendal van Jeremiasklachten verliet, bevond zijn roem in Parijs en omstreken op zijn hoogtepunt. Tussen 1725 en 1730 behoorde hij daar tot me meest uitgevoerd componisten. Hij behoorde tot de laatsten die Leçons de ténèbres componeerden voor de Zonnekoning, maar ook voor hem zorgde dit werk voor een belangrijke sociale gebeurtenis. Getrouw aan de heersende ethiek leverde hij een werk dat deze soort ambiguïteit recht deed, maar wel van de gevestigde traditie afweek, waardoor het best interessant is.

De mooie uitvoering van La voce humana met Gabriele Näther (s), Niklas Trüstedt (vdg) en Jürgen Trinkewitz (kl) wordt afgewisseld met klavecimbelwerken van de tijdgenoten François Couperin (1626-1661) en Johann Jakob Froberger (1616-1667).

Wat de Lalande betreft bestaat een ook heel mooi alternatief met Sophie Karthäuser  met het Ensemble Correspondences o.l.v. Sébastien Daucé (Harmonia Mundi HMC 90.2206).