Lidström: Fantasie voor cello en orkest Rigoletto fantasie; Shostakovitch: Celloconcert nr. 1 in Es op. 107. Mats Lidström met het Oxford filharmonisch orkest o.l.v. Vladimir Ashkenazy. BIS SACD 2289 (60’02”). 2016

Dat de Zweedse cellist Mats Lidström zich ook als componist verdienstelijk maakt, demonstreerde hij al in het verzamelprogramma Smörgasbord (Hyperion CDA 67184) met zijn Elegie ‘The Sea of flowers is rising high’ en Tango, samen met pianist Bengt Forsberg.

Dat hij in een van Verdi’s populairste opera’s ruim voldoende stof vond voor de precies een half uur durende elfdelige Rigoletto fantasie toont hij aan ook interessante werken met een langere adem te kunnen schrijven. Aanvankelijk had het werk zelfs een lengte van 55 minuten. Liszt was er in zijn Parafrase S. 434 met de piano binnen 7 minuten mee klaar. Giovanni Daelli maakte er een 10 minuten durende Fantasie voor hobo en piano over (Albrecht Mayer en Markus Becker op Warner 7243-573.167-2).

Daarvoor grijpt hij terug op een fantasievorm die vooral in de negentiende eeuw heel gangbaar was (bij Liszt bijvoorbeeld). Zijn compositie is doorgecomponeerd met goede overgangen tussen de delen.Tal van bekende aria’s komen goed herkenbaar langs: ‘Questo o quelle’, ‘Pari siamo’, ‘Caro nome’, ’La donna è mobile’, ‘Miei signori, perdono, pietate’.

In het werk toont Lidström de nodige  vindingrijkheid in cadensen en vormen, zoals een duet met de solocellist uit het orkest.

Jammer genoeg is Lidström minder op dreef dan bijvoorbeeld Rostropvich (Erato ECD 75485), Mørk (Virgin 545.145-2), Nicolas Altstaedt (Channel Classics CCS 38116) en  Müller-Schott (Orfeo C 659.081A).