Lonati: Sonate de chiesa. Sonates voor viool en b.c. nr. 1 in D, 2 in g, 3 in d, 6 in a. Gunar Letzbor met Ars antiqua Austria. Pan Classics PC 10387 (57’27”).

Door Veracini en andere Italiaanse tijdgenoten werd de virtuoze violist Carlo Ambrogio Lonati (ca. 1645 - ca. 1712) als een unieke, kleurige verschijning in de muziekwereld beschouwd. Aanvankelijk zong hij met zijn aparte postuur komische rollen van dwergen en gnomen in de opera’s van Cavalli en was hij mogelijk een minnaar van Stradella (en mogelijk betrokken bij de moord op hem).

Toen hij in 1673 in dienst trad van koningin Cristina in Zweden kreeg hij de bijnaam ‘Il gobbo della Regina’ (de bochel van de koningin). Even bijzonder als Biber van wie hij de scordatura techniek overnam. De manuscripten van zijn werken kwamen in een bibliotheek in Dresden terecht, waar Pisendel ze schijnt te hebben beheerd. De later gepubliceerde werken laten zien hoe Lonati vooruitliep op de in 1701 in Salzburg gepubliceerde sonates van Corelli en men heeft wel verondersteld dat de fuga’s uit de Kerksonates Bach ten voorbeeld dienden. De werken werden opgedragen aan keizer Leopold I.

Na zijn Zweedse betrekking keerde Lonati terug naar Italië en schreef in Genua en Rome meer instrumentale. Er moeten ook minstens zeven opera’s van hem zijn.

In 2016 nam Letzbor al vier van de zes Sonate da camera op (Pan Classics PC 10363) en nu wijdde hij zich ook aan een selectie van de Kerksonates. In de eerste daarvan wordt uitgegaan van een enkele toon en de laatste is ook bijzonder als een wel 600 maten lange Ciacona met schier eindeloze variaties over een motief van vier maten. 

In zijn levendig felle vertolkingen laat Gunnar Letzbor zich begeleiden door Erich Traxler (kl, org), Hubert Hoffmann (theorbe) en Peter Treffinger (viola da braccio) van Ars antiqua Austria.