Lalande: Troisième Leçons de ténèbres S.118, S. 121 en S. 124; Miserere S. 87; Anoniem: O mors, Tristis est enima mea, cce vidimus eum, Vinea mea electa, Plange quasi virgo. Sophie Karthäuser met het Ensemble Correspondances o.l.v. Sébastien Daucé. Harmonia Mundi HMC 90.2206 (76’23”). 2014 

Tussen 1660 en 1735 heel wat Franse componisten Leçons de ténèbres voor solostemmen met continuobegeleiding voor uitvoering tijdens de laatste drie dagen van de Stille Week, waarin de bijbelse klaagliederen van Jeremiah een grote rol spelen.

Zo ook Michel-Richard de Lalande, wiens aandeel voor Stille zaterdag, plus zijn Miserere en gelardeerd met wat anonieme bijdragen in antifoonvorm hier wordt uitgevoerd; vroeger werden die door nonnen gezongen. Werken die pas in 1730, vier jaar na de dood van de componist werden gepubliceerd en die niet de volledige cyclus bevatten, maar slechts de derdes voor Heilige woensdag, Witte donderdag en Goede vrijdag, 

Een sobere, kleine bezetting sas kerkelijk geboden voor deze mengeling van Franse beau chant en de reciterende Gregoriaanse tonus lamentationem. Het Ensemble Correspondances is precies het juist bezette groepje musici met klavecimbel, 2 gamba’s, theorbe, luit en orgel en een koor met zes sopranen en drie mezzo sopranen  om deze virtuositeit vergende motetachtige muziek authentiek recht te doen wedervaren. Sophie Karthäuser blinkt weer uit in Amplius lava me uit het Miserere voordat het koor het lieftallige Tibi soli peccavi inzet. Dit werk doet zeker niet onder voor gelijksoortige bijdragen van M.A. Charpentier en François Couperin.