Lombardini - Sirmen: Vioolconcerten op. 3 nr. 1 in Bes, 2 in E, 3 in A, 4 in C, 5 in Bes en 6 in C. Piroska Vitárius met het Savaria barokorkest o.l.v. Pál Németh. Hungaroton HCD 32499/500 (2 cd’s, 1u., 27’33”). 2006
Lombardini - Sirmen: Strijkkwartetten nr. 1 in Es, 2 in Bes, 3 in g, 4 in Bes, 5 in F en 6 in E. Accademia della Magnifica Comunità. Tactus TB 73120-2 (61’43”). 1999
Voordat men zich aan de muziek van Maddalena Lombardini Sirmen waagt, is het nuttig om eerst wat over haar te lezen op Wikipedia of in de biografie van Elsie Arnold en Jane Baldauf-Berdes Maddalena Lombardini Sirmen, eighteenth-century composer, violinist and businesswoman, Scarecrow Press, 2002 (ISBN 0-8108-4107-X).
In naslawerken wordt ze voornamelijk genoemd als leerlinge van Tartini die haar een brief schreef en waar haar viooltechniek wordt uitgelegd en haar visie op de techniek van het vioolspel. Ook bij Charles Burney komt ze voor.
Deze Maddalena Laura Lombardini (Sirmen werd haar naam nadat ze trouwde) werd in 1745 geboren in een arm gezin in Venetië en kreeg in 1753 een plaatsje in het Ospedale dei Mendicantie weeshuis waar ze een gedegen muziekopleiding kreeg. Ze bleek begaafd genoeg om buiten die instelling lessen van Tartini te mogen volgen.
In 1767 verliet ze het weeshuis en trouwde met de musicus Lodovico Sirmen en maakte tournees met hem. Tot laat in de jaren 1780 had Maddalena een mooie carrière en verbleef ze als violiste en zangers enige jaren in Londen en bezocht ook Parijs en Rusland. Aan het eind van haar leven keerde ze als rijke vrouw terug naar Venetië waar ze mee tengevolge van Oostenrijkse invasie in 1818 verarmd overleed.
Als componiste had ze formaat en deze opnamen tonen aan waarom Tartini opmerkte dat ze ‘zijns gelijke’ was. Het zestal Vioolconcerten is een aangename verrassing al is de stijl binnen de grenzen van de stijl uit die tijd.
Interessanter zijn de Strijkkwartetten die in 1769 in Parijs werden gepubliceerd door aan andere ondernemende (zaken)vrouw, Madame Berault. Als medium stond het Strijkkwartet destijds nog in de kinderschoenen, maar het vakkundig gebruik daarvan blijkt nauwelijks onder te doen voor wat Haydn in dezelfde tijd tot stand bracht.
Zowel de Vioolconcerten als de Strijkkwartetten worden gelukkig meteen door lieden met ‘oude instrumenten’ gespeeld. Dat gebeurt stijlvol, gaaf en met hoorbaar genoegen aan de muziek. De Accademia della Magnifica Comunità blijkt gewoon aan strijkkwartet te zijn. Gek is wel dat Tactus (1735 - 1799) als levensjaren geeft.