Lachenmann: Zwei Gefühle & solowerken. Wiegenmusik; Zwei Gefühle…: Musik mit Leonardo; Pression; Guero; Ein Kinderspiel 1-7. Helmut Lachenmann (spr., p.), Lauren Radnovsky (vc) en Ensemble Signal o.l.v. Brad Lubman. Mode 252 (52’18”). 2012

De Duitse componist Helmut Lachenmann (1935) wil liefst dat we op een andere manier naar muziek gaan luisteren. Wat hij daarmee bedoelt maakt hij niet veel duidelijker met een opmerking als: ‘Pianospelen in plaats van spelen op de piano’. Gelukkig maakt zijn muziek zelf wel veel duidelijk van een alternatieve, intuïtieve benadering van klank.

Lachenmann staat nog steeds in de Duitse traditie, maar zijn belangrijkste invloed kwam van John Cage. Op een bepaalde manier is zijn muziek heel expressief, maar hij laat de musici in ensemblewerken heel ongewoon met bijzondere technieken spelen.

Dan hoor je in Zwei Gefühle een fluisterende viool en altviool, even vraagt een gitarist de aandacht. De tubaspeler brom wat onder de klep van de vleugel, 2 cellisten raspen met kracht vlak bij de kam. Eigenlijk moet je het ook zien.

De componist had de supervisie over de uitvoeringen door een van Amerika’s beste moderne muziekensembles, dus het resultaat is best in orde.

De componist speelt zelf zijn drie pianowerken. Zeker in Ein Kinderspiel slaat hij een luchtiger toon aan in de deeltjes ‘Hänschen klein’, ‘Filter-Schaukel’, ‘Wolken im eisigen Mondlicht’, ‘Glockenturm’, ’Akiko’, ’Schattentanz’ en ‘Falscher Chinese’.