Litolff: Pianotrio’s nr. 1 in d op. 47 en 2 in Es op. 56; Serenade voor viool en piano op. 91. Leonore trio. Hyperion CDA 68305 (70’04”). 2019

De door Liszt bewonderde Frans-Engelse componist Henry Litolff (1818 - 1891) was als zoon van een dansviolist die zich in Londen vestigde een leerling van zijn vader en van Moscheles. Maar als zeventienjarige was hij al naar Gretna Green om te trouwen waarna hij naar Frankrijk terugkeerde. Toch ging hij ook weer naar Engeland in de hoop op een scheiding, maar dat lukte niet. Daarna belandde hij een poosje in Nederland, waar hij erg populair werd. Na meer omzwervingen en hertrouwd en opnieuw gescheiden te zijn, belandde hij weer in Parijs om van daar uit concerten in Europa te geven.

Litolff behoorde tot de romantische traditie van de componist-uitvoerenden rond het midden van de negentiende eeuw. Lang stond hij alleen bekend als componist van vijf Concertos symphoniques, waarvan alleen het scherzo uit nr. 4 lang een populair item voor concertprogramma’s was.

Van zijn Pianotrio nr. 1 uit 1850 bestaat een opname van het Mirecourt trio (Genesis GCD 101), nr. 2 (ook uit 1850) en de Serenade uit 1851 verschijnen voor het eerst op cd. Er moet ook nog een derde Pianotrio van hem uit 1854 zijn. Van echte meesterwerken mag dan wel geen sprake zijn, het gaat om heel plezierige muziek.

De drie hier opgenomen werken ademen meer de geest van Mendelssohn dan van Liszt en wie ze eenmaal heeft gehoord, zal het spijten dat ze niet vaker op concertprogramma’s verschijnen. De heel mooie vitale en toegewijde uitvoeringen van het uit Tim Horton (p), Benjamin Nabarro (v) en Gemma Rosefield (vc) bestaande Leonore trio zijn een belangrijke opsteker.