Lutoslawski: Symfonieën nr. 1 en 4; Jeux vénitiens. Fins omroeporkest o.l.v. Hannu Lintu. Ondine ODE 1320-5 (67’21”). 2018

Lutoslawskl: Symfonieën nr. 2 en 3. Fins omroeporkest o.l.v. Hannu Lintu. Ondine ODE 1332-5 (61’40”) 2019

Van de vier symfonieën die Witold Lutoslawski (1913 - 1994) schreef is nr. 3 in verschillende opzichten het interessantst omdat hij hier interessante nieuwe begrippen over het wezen van de symfonie in het geding bracht. Natuurlijk is het werk dat in 1983 in première ging bij Georg Solti en het Chicago symfonie orkest symfonisch, maar omdat de componist duidelijke blijken van sympathie gaf voor de Solidarność beweging en daarvoor met een prijs werd beloond, had hij zich als de meest gevierde Poolse componist na het verkondigen van de krijgswet teruggetrokken uit het openbare leven, waardoor het werk een bijzondere plaats inneemt.

In deze tweedelige symfonie is iets van protest te horen. Het werk begint met een vier keer luid herhaald unisono E (dat herinnert aan het begin van Beethovens Symfonie nr. 5) dat nog een paar keer terugkeert en mooi contrasteert het broze onderwerpingsmotieven. Zo kan het werk worden opgevat als een zoektocht naar vrijheid.

Net als eerder in 2012 Esa-Pekka Salonen met het Los Angeles filharmonisch orkest (Sony 88765-44083-2) weet Hannu Lintu dit werk dienovereenkomstig goed uit te voeren.

Ook de tijdens de Duitse bezetting in 1941 begonnen en pas na de oorlog voltooide Symfonie nr. 1 met zijn neoklassieke achtergrond en de nrs. 2 en 4 vertolkt hij zorgvuldig met zonodig zoomloos goed ingevulde aleatorische passages en een glanzend oppervlak. Het voordeel van Ondine is dat de opnamen wat beter klinken en dat men de werken paarsgewijs kan aanschaffen.