Langlais: Concert voor orgel, pauken en strijkorkest nr. 3 Réaction; Helmschrott: Concert voor orgel, slagwerk en strijkorkest Lamento; Poulenc: Concert voor orgel, pauken en strijkorkest in g FP. 93. Franz Hauk (org), Anno Kesting (slagw) met het Georgisch kamerorkest Ingolstadt o.l.v. Markus Poschner. Guild GMCE 7240 (69’26”). 2001

Op deze cd zijn drie concerten voor orgel, slagwerk en orkest bijeengebracht, twee Franse en een Duits. Het bekendst en meest opgenomen is dat van Francis Poulenc (1899 - 1963) uit 1938. Daarna volgt Jean Langlais (1907 - 1991) met zijn werk uit 1971 en tenslotte is er het meest recente werk van Robert Maximilian Helmschrott (1938) uit 1993.

Jean Langlais was een orgelcomponist bij uitstek en hij schreef in 1949, 1961 en 1971 drie Orgelconcerten die alle eerder werden opgenomen. De titel Réaction is wat vreemd en misleidend, want het is onduidelijk waarop wordt gereageerd of wat er reactionair aan zou zijn. Maar een mooi werk is het. De paukenroffel en de nerveuze inzet van de strijkers bepalen het karakter van de vrij donker getinte vijf in elkaar overgaande meest nogal gespierde delen met onderweg een orgelcadens in het krachtige, serieuze werk.

Naast een cyclus van twaalf Kerksonates voor verschillende instrumenten is zin Lamento concert een tweedelige compositie gescheiden door een kort ‘interludium’. Ook dit werk maakt een vrij dramatische, maar gelukkig ook heel toegankelijke indruk. Soms worden we even aan Frank Martin herinnerd.

Het meesterwerk van Poulenc heeft langzamerhand iets vanzelfsprekends. DE componist zei dat Buxtehude zijn voorbeeld was en verder gedraagt hij zich ook hier enigszins volgens zijn uitspraak ‘l’ironie est la politesse du désespoir’.

Dat de verklankingen zo goed zijn gelukt is vooral te danken aan Franz Hauk die mooi wordt ondersteund door Markus Poschner. De in de vrij galmende Liebfrauenmünster in Ingolstadt gemaakte opname klinkt helder en duidelijk genoeg.