Litta: Le lac d’amour; la déesse nue; Der Tod als Fiedler. Ilona Then-Bergh (v) en Michael Schäfer (p). Genuin GEN 20690 (82’18”). 2019

Achter de naam Paolo Litta (1871 - 1931) gaat een in Stockholm geboren Zweeds-Italiaanse componist schuil. Hij bracht zijn vroege jaren als componist in Brussel door waar zijn eerste werken werden gepubliceerd en hij maakte concertreizen als pianist. In 1900 trouwde hij met de Italiaanse zangeres Ida Isori en vestigde zich in de buurt van Florence. Sinds 1926, het jaar waarin zijn echtgenote overleed, heeft hij niets meer gecomponeerd.

Litta moet een originele geest zijn geweest, die naast orkestwerken, kamermuziek voor steeds merkwaardige bezettingen, ook vocale werken schreef. Dat ze een hoogwaardige kwaliteit bezitten is hier te horen op de waarschijnlijk eerste cd die aan zijn werk is gewijd.

Die blijken te zijn geïnspireerd door Wagners Ring, Rodenbachs Bruges-la-morte, een symbolistische novelle en het schilderij D'où Venons Nous / Que Sommes Nous / Où Allons Nous.van Gaugin.

Le lac d’amour heeft vier delen in sonatevorm met de titels Le Lac, Le Cygne, Cloches d’Antan en La Source qui pleure en de lyrische en vrij sensuele en trage muziek heeft iets van Franck, d’Indy en Lekeu.

Het Tristaneske La déeesse nue is uit 1912 en maakte in eerste opzet ook gebruik van een triangel en een danseres, maar later liet de componist dat idee varen. Het laatste gedeelte, Der Tod als Fiedler is een nogal bizarre Totentanz waarin de viool siddert en schreeuwt, terwijl de piano wild tekeergaat. 

Het is knap en bewonderenswaardig wat Ilona Then-Bergh en Michael Schäfer vol toewijding van deze werken maken en aan de bedoelingen van de componist voldoen.