Ledrede, de: Het rode boekje van Ossory. Canite, canite; Arissons’s dans; Jhesu lux vera mencium; Maria decoquit panem salvificum; Consendit salamon ventrale fercuium; The flight of dame Alice Kyteler; Regine glorie; Ecce sacerdos magnum; Amoris vinculo; Christe redemptor omnium; Maria noli flere; En Christi fit memoria; Ubi lam sunt?; Summe Deus clemencie; Sa, da nobis nunc; Verum esy; The burning of Petronella de Meath. Anakronos. Heresy Records HERESY 025 (61’41”). 2019
Het door maarschalk Lin Biao samengestelde Rode Boekje met citaten van Mao uit het China van 1964, was niet het eerste. Die e er zou te beurt kunnen vallen aan de Franciscancer monnik Richard de Ledrede (of Ledred, ca. 1265 -1361) die in 1317, in een periode vol twisten en problemen met zijn superieuren bisschop werd in het Ierse Ossory (Kilkenny) en daar niet alleen een zestigtal Latijnse gedichten schreef (waarvan zangeres Caitrona O’Leary er 13 uitkoos, maar ook een register bijhield waarin onder meer verslagen van heksenverbrandingen, politieke intriges, moord en seks en vervolgingen van andersdenkenden zijn vermeld. De bisschop eiste van alle medewerkers en niet alleen de koorleden, dat die teksten in de St. Canice kathedraal werden gezongen.
Zangeres Caitríona O’Leary die dit programma samenstelde, koos niet alleen specifiek materiaal uit dat Rode boekje maar ook uit andere twaalfde tot vijftiende eeuwse bronnen als de Chansonnier du roi, het Llibre Vermell de Montserrat, de Cod ices Chantilly uit Modena, Squarcialupi e.a. met daaronder zuiver instrumentale stukken als ‘Arissons’s dans, ’The flight of dame Alice Kyteler’, ‘Ecce sacerdos magnum’ en ‘The burning of Petronella de Meath’.
Het programma als geheel is in de tekst als volgt omschreven: ‘Medieval music meets jazz bringing to life a rare 14th century Irish manuscript against the backdrop of the infamous witchcraft trial of Dame Alice Kyteler andthe burning of Petronella de Meath in Kilkenny 1324’.
Caitriona O’Leary (zang), Nick Roth (saxofoon), Deirdre O’Leary (klarinet) en Francesco Turrisi (slagwerk) zorgen op interessante wijze voor de realisatie. Men had kunnen hopen op blijken van authentieke klanken, zoals we die kennen van Christina Pluhar’s L’Arpeggiata, maar eveneens de hier te horen eigentijdse geluiden treffen ook goed de essentie van deze mooie, interessante stukken.