Leopold I: Il sagrifizio d’Abrama; Miserere per la settima santa. Weser Renaissance o.l.v. Manfred Cordes. CPO 555.113-2 (76’00”). 2016

 

Keizer Leopold I van Habsburg (1640 - 1705) was als Rooms-Duitse heerser bijna een halve eeuw keizer van Oostenrijk, koning van Hongarije en koning van Bohemen. Hij was getrouwd met Maria Anna van Spanje en de grootste rivaal van de Franse Zonnekoning Louis XIV. Tussen staatszaken, oorlogvoeren, feesten aan het hof en jachtpartijen door vond hij tijd om te naar muziek te luisteren en te componeren, net als de Engelse Henry VIII. Sterker nog: hij gaf muziek een centrale rol in het cultuurleven van zijn tijd.

Hij componeerde ruim honderdvijftig Italiaanse aria’s, enige Duitstalige oratoria en muziekkomedies, maar ook heel wat geestelijke muziek.

Dat hij niet onverdienstelijk muziek schreef, toont deze cd aan. Zijn oratorium Il sagrifizio d’Abrama neemt onder de Weense Passiemuzieken een aparte plaats in omdat hierin Izaak als oerbeeld van Christus wordt beschreven. Doordat librettist conte Caldana in het eerste deel de offerscène op de voorgrond plaatst, wordt er een heel bijzondere betekenis aan het werk gegeven.

Zo worden ook aan het begin ook Ubidienza (gehoorzaamheid) en Humanità (medemenselijkheid) dialoogpartners van Abraham. Knap van de twintigjarige Leopold dat hij dit tot stand bracht. Ook de hopeloosheid van de situatie wordt in dit werk duidelijk gemaakt. De anonieme vocale solisten en de instrumentalisten van Weser Renaissance zorgen voor een geïnspireerde en heel aantrekkelijke realisatie.

Leopolds Miserere is mede daarom zo aansprekend, omdat hij daarvoor geen vocalisten, maar alleen een strijkorkest gebruikt.

Meer muziek van Leopold - een Stabat mater, een motet en het Requiem - zijn te vinden bij een opname van de Cappella Murensis o.l.v. Johannes Strobl (Audite 97.540) uit 2015.