Lutoslawski: Celloconcert; Danspréludes voor klarinet en orkest nr. 1-5; Concert voor hobo, harp en orkest. Heinrich Schiff (vc), Eduard Brunner (kl)  c.q. Heinz Holliger (h) en Ursula Holliger met het Symfonie orkest van de Beierse omroep o.l.v. Witold Lutoslawski. Philips 416.817-2 (51’39”). 1986

 

Het Celloconcert (1970) begint met aleatorische momenten die Heinrich Schiff al improviseren heel goed met de nodige vrijheden en structurele duidelijkheid gestalte geeft en de componist zorgt voor krachtige tussenwerpsels van het orkest. Hij nam het werk ook op met de man voor wie het is geschreven, Rostropovich (EMI 749.304-2) maar hier is Schiff sympathieker en mooie opgenomen.

De vijf Danspréludes zijn in 1955 oorspronkelijk geschreven voor klarinet en piano, maar later georkestreerd. Het zijn contrastrijke stukken met de nationale stijl als gemeenschappelijke noemer. De componist omschreef de werken als ‘zijn afscheid van de folklore’. Al te moeilijk zijn ze niet en dat biedt Eduard Brunner de mogelijkheid om ze van veel glans te voorzien. Dat de stukken zo kort zijn, verhoogt hun charme en het is inventief hoeveel muziek weet te verpakken in zulke miniaturen. 

Het Dubbelconcert voor hobo, harp en orkest werd in 1980 besteld door Paul Sacher en was bestemd voor het echtpaar Holliger als solisten. In het werk wordt met hoboklanken geëxperimenteerd en de hobo valt de ook de belangrijkste partij toe, de harp vervult meer een obbligatorol. Maar her is ook de orkestpartij die de aandacht vraagt. Die is voor kamerorkest van twaalf strijkers en twee slagwerkers en echt heel bijzonder van aard. De solisten beginnen het eerste deel heel zwierig Rapsodico, maar later sluipt meer drama in. De vertolking is meesterlijk, subtiel en mooi plooibaar met prachtige bijdragen van de solisten.

Er bestaan natuurlijk meerdere opnamen van de onderhavige werken maar deze bevat zulke frisse vertolkingen dat het goed is om daarop nog eens de aandacht te vestigen.