Larcher: Symfonie nr. 2 ’Kenotaph’; Liederencyclus ‘Die Nacht der Verlorenen’. André Schuen (b) met het Fins Omroeporkest o.l.v. Hannu Lintu. Ondine ODE 1393-2 (65’15”). 2021

 

De in 1963 geboren Oostenrijkse componist en pianist Thomas Larcher componeerde in 2016 zijn Symfonie nr. 2. Deze draagt de titel ’Kenotaph’ (oud Grieks voor eregraf, denk aan de Londense Cenotaph waar elk jaar door het dragen en leggen van rozen bij het monument bij Whitehall de oorlogsslachtoffers worden herdacht).

Larcher wil in zijn werk de duizenden asielzoekende vluchtelingen herdenken die bij hun overtocht in de Middellandse Zee verdronken en tevens een verwijt richten aan zijn (en andere Europese) landen dat ze zwijgend toezagen en nauwelijks passende hulp boden aan de overlevenden.

Het leidde tot een groots werk in de gangbare symfonische traditie, maar wel met uitgesproken boze trekken en slechts enige lyrische momenten. In het eerste deel is het niet moeilijk om grote, gevaarlijk aanzwellende golven te horen; die vinden we ook in het scherzo. Alleen een wat banale Ländler zorgt voor een wat rustiger, meer bezonnen sfeer die echter ook onverschilligheid en minachting ademt.

Zelf zegt de componist dat deze Symfonie niet programmatisch is en dat hij hiermee ook geen boodschap wil uitdragen, doch slechts vragen opwerpt.

De Liederencyclus ‘Die Nacht der Verlorenen’ is uit 2008 en daarvoor zijn teksten gebruikt van Ingeborg Bachmann (1926 - 1973) uit een gedichtenbundel over dakloze meisjes in een grote stad. Al met al geen opvrolijkende, maar wel dieper treffende muziek op deze uitgave.

De in 1984 in Zuid Tirol geboren bariton André Schuen draagt ze met veel gevoel voor en Hannu Lintu toont zich een zeer begripvol Larchervertolker.