Legrenzi: Harmonia d’affetti devoti op. 3 nr. 1-14. Ivana Valotti (org) met Nova Ars Cantandi o.l.v. Giovanni Acciai. Naxos 8.579123/4 (2 cd’s, 1u. 30’21”). 2020
Giovanni Legrenzi (1626 - 1690) die de afgelopen jaren steeds weer onder de aandacht wordt gebracht, componeerde zijn Harmonia d’affetti devoti in 1655 waar ze in Venetië meteen werden gepubliceerd. Daarmee wordt duidelijk dat hij tot de meest begaafde en invloedrijke componisten van zijn generatie behoorde en een belangrijke rol speelde in de ontwikkeling van de Noord-Italiaanse barokstijl gedurende de tweede helft van de zeventiende eeuw.
Als tijdgenoot van Stradella putte hij diep uit Monteverdi’s bron Harmonia d’affetti devoti voor twee, drie of vier stemmen met orgelbas. Muziek die voor liturgische doeleinden werd gebruikt. Maar de teksten zijn wel heel expressief. Legrenzi’s gaven komen hier op hun hoogtepunt tot gelding. Luister maar naar ‘Occuriste celestes (nr. 3), vol vreugde gezongen door alt Andrea Arrivabene en tenor Gianluca Ferrarini.
Het betreft hier de eerste volledige opname van Legrenzi’s op. 3 en we mogen dankbaar zijn dat dit werk zo goed is uitgevoerd en opgenomen. Het werk is opgedragen aan Alessandro Farnese (1545 - 1592), de hertog van Parma en het speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van de stile concertato. De auteur van de teksten is onbekend.
De verscheidenheid aan gevoelens is hel groot in dit werk. Luister in dit verband naar een blijk van eeuwige verdoemenis en verlossend lijden in nr. 7 ‘O sanctissimum’ waarin drie van de solisten - sopraan Allessandra Carmigiani, alt Andrea Arrivabene en bas Marcello Vargetto - zingen.
Gedurende zijn tijd in Bergamo en Ferrara kan Legrenzi veel volksmuziek hebben gehoord; iets daarvan is terug te horen in ‘Obscurum non habet’ uit Quid timetis pastores? aan het begin van de tweede cd. De schoonheid van ‘Salve Regina’ is enorm groot en het stuk wordt ideaal voorgedragen. Ook het afsluitende ‘Adoramus te’ is heel apart.
De leden van het vocaal ensemble Nova Ars Cantandi die vrijwel zonder vibrato zingen en het fraaie orgelspel van Ivana Valotti maken het luisteren naar dit programma tot een mooi feest. Dirigent Giovanni Acciai bereidde de uitvoering grondig voor en zorgde er mede voor dat deze uitgave een juweeltje om te koesteren werd.