Litolff: Concerti symphonique nr. 2 in b op. 22 en 4 in d op. 102. Peter Donohoe met het Bournemouth symfonie orkest o.l.v. Andrew Litton. Hyperion CDA 66889 (70’28”). 1996

De Franse componist Henry Litolff ontleende decennialang zijn betrekkelijke bekendheid louter aan het briljante Scherzo uit zijn Vierde Concerto symphonique. Hier is dat energiek speelse deel tenminste in het juiste kader geplaatst. Veel eigen persoonlijkheid bezit zijn muziek niet zoals uit de opname van dit tweetal werken blijkt. De componist blikt enerzijds terug op Liszt en aan de andere kant vooruit op moderneren en Alkan. Hij werd met mate bewonderd door Berlioz, LIszt en Tchaikovsky.

Virtuositeit wordt in deze werken in hoge mate verlangd van de solist en die heeft Donohoe ampel te bieden. Hij ontketend waar nodig ware hagelbuien aan perfect geplaatste noten en – belangrijker nog – doet dat met overgave, temperament en nuancering. Litton begeleidt meer dan alleen ad rem en maakt er voor het orkest geen routineklus van. Voor wie de smaak te pakken heeft, speelt Donohoe het Derde en Vijfde concert ook, in dit geval op Hyperion CDA 67210.