Liszt: Romance ‘Ô pourquoi donc’ in e S. 169; Uit Grandes études de Paganini: ‘La campanella’ S. 141/3; Consolation nr. 3 in Des S. 172/3; Grand galop chromatique in Es S. 219; Liebestraum nr. 3 in As S. 541/3; Hongaarse rapsodie nr. 6 in Des S.244/6; Uit 3 Études de concert ‘Un sospiro’ S. 144/3; Hongaarse rapsodie nr. 15 in a, ‘Rácóckzy mars’ S. 244/15; Ave Maria (Schubert) S.558/12; Pianoconcert nr. 1 in Es S. 124. Bonus: ‘Liebestod’ uit Tristan und Isolde (Wagner) S. 447. Lang Lang met het Weens filharmonisch orkest o.l.v. Valery Gergiev; ‘Liszt – A day with my piano hero’ (dvd). Sony 88697-89140-2 (73’43” + 13’33”). 2011
Om gauw nog zijn – eigenlijk langverwachte – bijdrage aan het Lisztjaar te leveren maakte Lang Lang gauw in april dit jaar zijn solo opnamen in Berlijn en werd het Pianoconcert in juni in Wenen vastgelegd. De marketing afdeling van Sony, meesurfend op de Lang Lang hype, bracht het uitbundig vormgegeven en van een soort hagiografie voorziene tekst voorziene ‘album’ al 22 augustus uit. De opnameproducent kennen we van DG: Christopher Alder. Die zorgde voor een onder alle omstandigheden heel goede pianoklank.
Gaan we nu echt dit jaar bij de jonge(re) pianisten van goed (Khatia Buniastishvili, Sony 88697-766042) naar beter (Lise de la Salle, Naïve V5267) tot best? Ja en nee. Ja waar het op pure virtuositeit en pianistisch gooi- en smijtwerk aankomt, zoals in de Hongaarse rapsodieën en de Rácóckzy mars, die hij met veel flair en panache voordraagt, mmm in de eerder poëtische of met een duidelijk programma beladen rustiger stukken. Daar keert het grote gemak waarmee de virtuoze geweldenaar de muziek aanpakt zonder zich soms voldoende te bekommeren om de gewenste expressie achter de noten zich tegen hem. Bovendien is het altijd wel prettig om als luisteraar nader betrokken te worden bij de pianistische strijd en de grote verbeeldingskracht van de uitvoerende om zeker de werken van Liszt in al hun aspecten heelhuids over het voetlicht te brengen.
Ik miste enigszins de rijpheid, de poëzie en de gestileerde, in elk deel op de materie van dat moment gerichte concentratie die bij de Française juist zo imponeert.
Het Pianoconcert krijgt een heel extroverte, pakkende, maar ook heel muzikale vertolking met Gergiev die de begeleiding stevig neerzet.
Aantrekkelijker was waarschijnlijk geweest wanneer Lang Lang één hele cd had gevuld met solostukken en een tweede met de beide Pianoconcerten en de Totentanz (zoals bijvoorbeeld Zimerman, DG 423.571-2). Daar had ik die niet zoveel toevoegende dvd graag voor opgeofferd.
Maar laat ik vooral de eer gunnen aan iemand die heel veel eer verdient: Uit zuiver pianistisch oogpunt is dit een bewonderenswaardige prestatie en valt er enorm van te genieten. Misschien waren de verwachtingen na alle voorpubliciteit ook wat te hoog gespannen. Zeker zijn vele fans zullen dolgelukkig zijn met deze uitgave waarin iedere echte toelichting op de gespeelde werken ontbreekt.