Lalo: Concerto russe op.29; Romance-Sérénade; Fantaisie-ballet; Guitare op. 28; Pianoconcert. Jean-Jacques Kantorow (v) en Pierre-Alain Volondat (p) met Tapiola Sinfonietta o.l.v. Kees Bakels. BIS SACD 1890 (71-36”). 2011

Wat in 2008 werd begonnen – de vastlegging van de concertante werken van Lalo – op BIS CD 1680 met het Vioolconcert in F op. 20, de Fantaisie norvégienne en de Symphonie espagnole door Kantorow met het Stedelijk orkest Granada o.l.v. Kees Bakels, wordt hier voortgezet.

Voor zover het de werken voor viool en orkest betreft: deze werden geschreven voor Pablo de Sarasate dus aan virtuoos vuurwerk geen gebrek. Er wordt van Kantorow die een mooie Stradivarius uit 1699 bespeelt veel aan techniek en zuiverheid met name in het hoogste register gevraagd, maar hij kwijt zich bewonderenswaardig van zijn taak en het willige Finse orkest geeft voortreffelijk weerwerk.

Dat Concert russe is natuurlijk een zusterstuk van de Symphonie espagnole, alleen zijn hier Spaanse impressies vervangen door Russische. Opvallend is dat het werk vierdelig is; de Russische volksliedjes zijn verwerkt in het tweede en vierde deel. Het drietal losse concertante werken voor viool en orkest vormt aangename intermezzi.

In het Pianoconcert uit 1888 komt nogal wat hol passagewerk voor, maar het bevat ook boeiende bladzijden. Het frappeert dat we hier ineens weer de Franse pianist Volondat tegenkomen. Hij won in 1983 het Brusselse Koningin Elisabeth concours maar daarna werd het nogal stil rond hem. Dat hij artistiek in behoorlijk goeden doen is, laat hij hier duidelijk horen. De begeleiding maakt ook hier een heel verzorgde en attente indruk. Deze is des te waardevoller omdat het Pianoconcert niet of nauwelijks eerder is opgenomen.

Vergelijkingen? Voor het Concerto russe Charlier (Chandos CHAN 9758) Poulet (Harmonia Mundi PRD 350.017), voor de korte stukken Ricci (Stradivarius STRAD 11, 2 cd’s).