Liszt: Pianosonate in b S. 178. Marietta Petkova. Bloomline BS 12-091 (27’51”). 2012 

Het was meer dan een simpele revanche toen Liszt zijn enige pianosonate in 1853 aan Schumann opdroeg: Schumann had namelijk in 1838 zijn Fantasie op. 17 al aan hem opgedragen. Schumann was slechts zestien maanden ouder dan Liszt, maar overleed dertig jaar voor hem.

De eerste die de 760 maten omvattende eendelige (maar behoorlijk onderverdeelde) kolos in het openbaar speelde, was Liszts leerling Hans von Bülow die bij deze gelegenheid meteen de eerste concertvleugel van Carl Bechstein inwijdde.

Niet alleen tijdens het Utrechtse Lisztconcours, maar ook gedurende een aantal ‘grote zaal’ recitals heb ik het werk tientallen malen horen ‘langskomen’, of beter gezegd in me opgenomen. Blasé ben ik daardoor gelukkig niet geworden: een mooi doorleefde vertolking blijft steeds pakkend.

Vandaar dat het een genoegen was om een paar keer naar Marietta Petkova in een separaat uitgebrachte van een optreden eind februari 2012 in de Almeerse Schouwburg te luisteren. De licht experimentele extremen van het werk worden met intellectuele scherpzinnigheid en een emotioneel pakkende gloed voorgesteld. Zo hoort pianistische souvereiniteit zich te ontvouwen en het is begrijpelijk dat zulks vaak beter lukt buiten een ontnuchterende studiosfeer.

Een warm welkom dus voor deze opname in het vooral door Krystian Zimmermann (DG 431.780-2) en Martha Argerich (DG 437.252-2) beheerste, overbevolkte sonatewereldje.