Lekeu: Pianokwartet; Molto adagio; Strijkkwartet. Jan Michiels (p) met het Spiegel kwartet. MDG MDG 6441266-2 (72’05”). 2003

Lekeu: Cellosonate; Pianotrio in c; Vioolsonate in G; Pianokwartet. Resp. Herre-Jan Stegenga (vc) en Sae Jung Kim (p), André Siwy (v), Jan Sciffer (vc), Sae Jung Kim (p) en Dominique Huybrechts (va) Arcobaleno AAOC 93722 (3 cd’s, 2u. 36’11”). 1995

Het bekendst werk de Belgische componist Guilleaume Lekeu (1870-1894) die ooit als veelbelovende opvolger van Franck gold met zijn Vioolsonate uit 1891. Yehudi Menuhin (Biddulph LAB 058, Naxos 8.110989), Arthur Grumiaux (Philips 438.516-2), Jean-Jacques Kantorow (Denon CO 72718), Philippe Hirschhorn (Ricercar RIS 104091), Elmar Oliveira (Biddulph LAW 018), Lola Bobesco (Philips 30CD-3030) en anderen maakten er opnamen van.

Lekeu maakte een muzikaal merkwaardige ontwikkeling door. In zijn schooltijd blonk hij bepaald nog niet uit door muzikale gaven, maar ging op zijn vijftiende toch compositie studeren. Al gauw bleek zijn grote begaafdheid als melodievinder in het toen gangbare Frans georiënteerde idioom; ook op thematisch en ritmisch gebied was hij inventief.

Net als het onvoltooid gebleven Pianokwartet ontstond die sonate in 1892 op verzoek van Ysaÿe. ‘Ik dood mijzelf door me met heel mijn ziel in de muziek te storten”, schijnt de componist ooit te hebben gezegd. Haast profetische woorden omdat hij kort voor zijn vierentwintigste verjaardag stierf. In oktober 1893 at hij met vrienden in een restaurant. Het dessert was bereid met vervuild water en dat bleek fataal voor de componist. Dit is des te schrijnender omdat zijn vrienden wel overleefden.

Op de hier genoemde cd’s is de essentie van Lekeu’s kamermuziek bijeen gebracht in heel overtuigende uitvoeringen. De bewuste werken en deze opnamen zullen een welkome aanvulling zijn van iedere  kamermuziekverzameling.