Liszt: Harmonies poétiques et religieuses S. 154, 172 173, 182, 183, 184, 185, S 184, 185,187, 503, 504, 505, 506, (32 nummers totaal). Leslie Howard. Hyperion CDA 66421/2,  (2 cd’s, 2u. 36’42”). 1989

Liszt: Harmonies poétiques et religieuses III S. 173 nr. 1-10 Steven Osborne. Hyperion CDA 67445 (2 cd’s, 1u. 23’37”). 2002

De serie pianowerken die Liszt tussen 1834 en 1852 onder de verzameltitel Harmonies poétiques et religieuses – een titel ontleend aan dichter Lamartine - bijeenbracht is bont en talrijk. Daaronder zijn bekende stukken die ook vaak separaat de aandacht krijgen, zoals ettelijke keren (6x!) ‘Ave Maria’, sommige met nadere descriptieve ondertitels en bekende items als ‘Bénédiction de dieu dans la solitude’, ‘Funérailles’. ‘Pensées des morts’, ‘Pater noster’, ‘Hymne de l’enfant’, ‘De profundis’ en ‘Cantique d’amour’. Begonnen wordt met een gebed ‘Invocation’.

Wereldse en geestelijke, gewijde en profane thema’s door elkaar maar met op de achtergrond steeds de mystieke geest van abbé Liszt als weliswaar pas in 1865 openlijk devoot geworden Rooms Katholiek.

Vroegere stukken zijn opgedragen aan zijn geliefde prinses Carolyne zu Sayn-Wittgenstein. Interessant in de volledige opname van Liszts pianowerken door Howard is dat hij ook vergeten werken opneemt: ‘Vexilla regis prodeunt’ bijvoorbeeld werd pas in 1978 gepubliceerd.

Het is niet uit te sluiten dat er individueel van een aantal composities betere vertolkingen bestaan, maar Howard weet het programma mooi af te wikkelen zonder dat hij zich zelfbewust tussen componist en het gecomponeerde opstelt, geen moment wil imponeren met flitsende virtuositeit, doch deel na deel oprecht en gedifferentieerd gestalte geeft.

Datzelfde geldt eigenlijk voor Osborne met zijn beperktere keuze.