Mahler: Symfonie nr. 9 in D. Boedapest Festival orkest o.l.v. Iván Fischer. Channel Classics CCS SA 36115 (75’52”). 2014

Nog drie te gaan, de nummers 3, 7 en 8 .... In zijn gestaag groeiende reeks complete opnamen van de Mahlersymfonieën bereikte nummer negen. Er bestaan vele uitstekende opnamen van dit werk, maar deze lijkt eerder uit te nodigen tot overpeinzingen over de inhoud dan over de manier waarop hij wordt geïnterpreteerd. Hier is ware grootsheid bereikt. Gewoon lijkt dit als gevolg van zorgvuldigheid en voortdurend goed afgewogen gevoel.

Het eerste deel laat eigenlijk niets te wensen over qua warmte en diepere emoties; het tweede deel – de energiek gespeelde Ländler - en derde deel - de rumoerige Rondo-Burleske die in al zijn pittigheid tot klinken komt -  zijn heel levendig, onweerstaanbaar maar ook zonder enige overdrijving gekarakteriseerd en de finale vormt een heel bezielde, aangrijpende afsluiting.

Het middelste gedeelte van de Rondo-Burleske lijkt aanvankelijk mogelijk wat vlak, maar wanneer het in de finale terugkeert, rechtvaardigt de ondergane transformatie de contrasterende eerdere uitvoering.

Voeg daarbij dat de SACD opname de fraaie orkestratie buitengewoon goed naar voren brengt en het moge duidelijk zijn, dat we hier met een der tot nu toe mooiste opnamen van dit werk te maken hebben. Naast de versies van Abbado (DG 471.624-2) en Karajan (DG 439.024-2).