Mozart: Klarinetkwartet in A KV 581; Hoornkwintet in Es KV 407; Hobokwartet in F KV 370. Lorenzo Coppola (kl), Pierre-Yves Madeuf (hrn), Patrick Beaugiraud (h), Sigiswald Kuijken en François Fernandez (v), Marleen Thiers (va) en Wiland Kuijken (vc). Challenge SACC 72145 (63’08”). 2004 

Van Mozarts ten onrechte wat verwaarloosde hoornkwintet bestaan gelukkig wel ettelijke opnamen. Heel mooie op ongeventileerde hoorn van Teunis van der Zwart, Marc Destrubé, Emilio Moreno en Albert Brüggen (Glossa GCD 921110) en Andrew Clark met het Ensemble Galant (EMI 572.822-2) en met de standaard hoorn van Jonathan Williams met het Gaudier Ensemble (Hyperion CDA 67277).

Maar de Challenge uitgave heeft ook iets aantrekkelijks omdat hier de kamermuziek van Mozart voor klarinet, hoorn en hobo handig is bijeengebracht en omdat de wijze waarop wordt gemusiceerd sterk herinnert aan wat Heimeran ooit beschreef in Het genoeglijk strijkkwartet: het met veel plezier musiceren van een groepje onderling bevriende kennissen.

Hoornist Pierre-Yves Madeuf speelt gaaf en weet op verbeeldingsvolle wijze gebruik te maken van de verschillen in klankkwaliteit tussen de gestopte en de vrije noten. In  het andante klinkt hij verfijnd expressief.

Lorenzo Coppola heeft een uitstekende visie op het klarinetkwintet wat bijvoorbeeld leidt tot een zangerige sereniteit in het larghetto zowel als een Oostenrijks folkloristisch klinkend tweede trio uit het menuet.

En hoboïst Patrick Beauregard beschikt over een mooie rijke, aantrekkelijke toon en een volmaakte adembeheersing die hem in staat stellen om de lange melodielijnen uit het adagio fraai uit te spinnen.

De vier strijkers, met de broers Kuijken voorop, weten als gelijkwaardige partners hun partijen heel mooi te gevarieerd te kleuren en te variëren. Of het Sigiswald is die in het hoornkwintet even zijn viool voor een altviool inruilt?