Mayr: Requiem in g. Siri Karoline Thornhill (s), Katarina Ruckgaber (s), Theresa Holzhauser (a), Brigitte Thoma (a), Markus Schäfer (t), Robert Sellier (t). Martin Berner (bs), Ludwig Mittelhammer (bs) en Virgil Mischok (bs) met het Simon Mayr koor en –Ensemble o.l.v. Franz Hauck. Naxos 8.573419/20 (2 cd’s, 1u. 54’24”). 2013

Dat Johannes Simon Mayr (1763-1845) een tijdgenoot was van Haydn, Mozart, Beethoven en Schubert was tegelijk een zegen en een vloek. Tijdens zijn leven kon hij aardig gelijke tred met hen houden, na zijn dood verbleekte zijn ster snel, maar nu beleeft hij vooral door de inzet van Naxos een verdiende wedergeboorte.

Het feit dat Mayr in Beieren werd geboren maar waarschijnlijk het grootste deel van zijn leven in Italië doorbracht waar hij in 1802 maestro di cappella in Bergamo werd en daar ook stierf, maakte dat hij als Duits componist met sterke Italiaanse invloeden was. Tekenend is dat hij leraar van Donizetti was. Maar Mayr was ook een intrigerende en invloedrijke componist en het is daarom goed dat we nu, weliswaar wat laat, fonografisch met hem kunnen kennismaken.

Mayr was, zoals niet zelden in zijn tijd, een veelschrijver met zeker zeventig opera’s op zijn naam plus veel cantates, kerkmuziek en oratoria, o.a. Jacob a Labano fugiens uit 1791.

Zijn ‘Grande messa da requiem’ in 22 delen uit 1815 (de waarschijnlijk beste van de zeven dodenmissen die hij componeerde) beleeft hier zijn fonografische première. Het gaat om een wat obscuur werk en het wordt al gauw duidelijk dat de vertolking door Hauk omvangrijker van vorm en orkestratie is dan de gepubliceerde uitgave. Er zijn delen aan toegevoegd uit diverse autografische manuscripten. Daar zijn zelfs fragmenten van Donizetti bij die door Mayr werden gecorrigeerd. De geromantiseerde elementen worden mooi in evenwicht gehouden door ’s componisten aanzienlijke compositorische taal en gaven. 

De keurige interpretatie van Hauk doet in alle opzichten behoorlijk recht aan het werk. Een nuttige, welkome verrijking van het repertoire.