Mahler: Symfonie nr. 1 in D; Blumine. Fins omroeporkest o.l.v. Hannu Lintu. Ondine ODE 1264-5 (62’33”). 2014

In de parallel geplaatste, aan Blumine gewijde Vergelijkende Discografie komt deze bijzonder goed klinkende Finse opname als een der beste naar voren. Deze bezit glans, dynamiek en diepte.

Lintu geeft Blumine als een apart vijfde deel achter de symfonie weer. Zijn aanpak is fris en helder met mooie articulatie, de nodige zorg voor detail en vermijding van expressieve overdrijving. Bij alle Mahleriaanse ‘schleppende Gemächlichkeit is het eerste deel vervuld van vitaliteit. Gelukkig biedt hij ook de herhaling in dit deel. Het scherzo bezit veerkracht en het derde deel begint gelukkig met één in plaats van – zoals in zwang is gekomen – acht contrabassen. Over het geheel klinkt de symfonie vrij licht, wat na sommige eerdere opnamen (denk aan Bernstein) een verademing is.

De belangrijkste rivaal is De Vriend, die radicaler en origineler Blumine integreerde in zijn opname van de Hamburgse versie 1893 (Challenge CC 72355). Eigenlijk vult dit tweetal opnamen elkaar goed aan.√