Mozart: Vioolsonates nr. 5 in Bes KV 10, 9 in C KV 14, 15 in F KV 30, 18 in G KV 301, 21 in e KV 304, 27 in G KV 379 en 33 in Es KV 481. Alina Ibragimova en Cédric Tiberghien. Hyperion CDA 68091 (2 cd’s, 1u. 43’57”). 2015

De vraag is: vormt dit zevental vioolsonates – niet in chronologische volgorde, maar dwars door het hele repertoire heen - het begin van een volledige opname van alle 35 (36) vioolsonates, de losse delen variatiewerken of gaat het om een eenmalige keuze?

Te vrezen is dat het bij hooguit een deel van dat omvangrijke segment blijft. 

Feit is namelijk dat alle voorgangers tot nu toe (Joseph Szigeti en Mieczyslav Horszowski (Vanguard 088039-74, 4 cd’s), Szymon Goldberg en Radu Lupu (Decca 448.526-2, 4 cd’s), Itzhak Perlman en Daniel Barenboim (DG 463.749-2, 4 cd’s), Jean-François Rivest en David Breitman (Analekta AN 29821-2,AN 29822-2 en AN 29823-4, 6cd’s), Pinchas Zukerman en Marc Neikrug (Sony 88765-42492-2, 6 cd’s), Takoko Nishizaki en Jenö Jandó (Naxos) en Frank Peter Zimmermann en Alexander Lonquich (EMI 763.994-2, 4 cd’s) zich beperkten tot nr. 17-28 en 32-34. Zo’n complete opname is er dus nog niet en zelfs de mooiste serie met Rachel Podger en Gary Cooper (Channel Classics CCS 21804, 22805, 23806, 24607, 25807, 26208, 28109)  is zover bekend nog niet compleet.

In zoverre lijkt een moedige poging voor een echt volledige opname nog steeds geboden. Intussen laten Alina Ibragimova en Cédric Tiberghien voor gedistingeerde, alerte en vitale uitvoeringen die een gevoel van spontaan musiceren wekken. Er is de nodige aandacht voor detail en de opname klinkt helder en in goede balans. Daarom is het hopen voor meer uit dezelfde bron en eindelijk eens een waarachtig complete reeks.