Madin: Te Deum pour les victoires de Louis XV HM 28; Diligam te, Domine HM. 22. Anne Magouët (s), Robert Getchell (t), Alban Dufourt (t), Alain Buet (bs), Geoffrey Buffière (bs) met Cris de Paris en Stradivaria o.l.v. Daniel Cullier. Alpha 963 (69’09”). 2015

Wat verheugend dat steeds meer muziek van Franse barokcomponisten van wie we hooguit de naam uit muziekencyclopedieën (of via wikipedia) kennen, praktisch, dus klinkend toegankelijk worden.

Neem Henri Madin (Verdun 1698 – Versailles 1748), de Franse theoreticus en componist van Ierse afkomst (zijn ouders waren aan het begin van de jaren 1690 naar Frankrijk gevlucht) , die aanvankelijk als maître de musique aan de kathedraal van Tours, later als opvolger van Campra als  maître de chapelle aan het Franse hof in Versailles was verbonden. In 1737 begonnen als tweede positie, vanaf 1742 in de eerste rang. Eveneens in 1742 publiceerde hij een verhandeling over het contrapunt.

Het bekendst werd hij met zijn hoog aangeslagen ‘grands motets’ voor de Parijse Concerts spirituel. ‘Diligam te, Domine’, Psalm 18a ‘Heer, u heb ik lief’, is daar een goed voorbeeld van.

maar hij schreef ook grootschaliger werken, zoals de missa ‘Dico ego opera neo regi’ en het hier als première opgenomen plechtige en feestelijke Te Deum ter viering van de overwinningen van Lodewijk de vijftiende.

Het hier opgenomen Te Deum moet tot de omvangrijkste in zijn soort uit die tijd worden gerekend. Deze stijlvolle uitvoering van Daniel Cuiller bevestigt die indruk alleen maar. Weer is dus een leemte in het repertoire meer dan adequaat gevuld.