Moszkowski: Pianoconcert in b op. 3; Schulz-Evler: Rhapsodie russe op. 14. Ludmil Angelov met het BBC Schots symfonie orkest o.l.v. Vladimir Kiradjiev. Hyperion CDA 68109 (65’15”). 2015

In 1874 schreef Moszkowski zijn ongenummerde en tot voor kort ongepubliceerde pianoconcert op. 3. Het werd in 2011 (of 2008, al naar gelang de bron) in de Parijse Bibliothèque nationale teruggevonden en in 2013 gepubliceerd; zijn elders besproken pianoconcert in E op. 59 uit 1898 staat daarom te boek als nr. 1. 

Het waren Angelov en Kiradjiev die de ‘eerste’ uitvoering verzorgden en hen kwam dus logisch het recht toe er de eerste opname van te maken.

Het blijkt om een heel substantieel vierdelig werk van ruim vijftig minuten te gaan dat licht somber begint, maar geleidelijk een vrolijker aanzien krijgt en een licht rapsodisch gezicht krijgt. Veel virtuositeit wordt verlangd, maar er is ook heel wat fijnzinnig passagewerk. Het orkestaandeel is groot en belangrijk en vooral de houtblazers hebben een groot aandeel, zoals de klarinet in het lyrische adagio. Het zwaartepunt van het werk ligt opvallend genoeg niet in het eerste deel, maar in de uitgebreide finale die zelfs twee cadensen bevat. Aan alle voorwaarden voor een puike verklanking is hier gelukkig meteen voldaan.

Van de andere tien jaar oudere Poolse componist Andrey (Adolf) Schulz-Evler (1854-1905) waren eigenlijk alleen de ‘concert arabesques’ over de wals An der schönen blauen Donau bekend. Van dat tien minuten durende werk bestaat een een aantal opnamen; de meest recente is van Benjamin Grosvenor (Decca 478.5334).

Naar verwachting is de Rhapsodie russe gebaseerd op Russische volksmuziekthema’s, maar dan in de vorm van een uitgesproken, weinig subtiel en schreeuwerig showstuk met zelfs balalaika imitaties. Ook dit werk wordt hier heel goed en kernachtig gespeeld, maar de deze cd is eerder het aanschaffen waard voor het markante concert van Moskowski.