Mayr: Sinfonia’s Raul de Créqui; Mennone e Zemira;  Arianna a Nasso; Ercole in Lidia; Gli americani; Lauo in Lidia; La passione; Il segreto; Sinfonia’s in Bes en Es; Ouverture Cora. Concerto de Bassus o.l.v. Franz Hauk. Naxos 8.573484 (67’19”). 2014

Tot voor een jaar of vijfendertig geleden was Johann Simon Mayr (1763-1845) slechts een naam in muziekgeschiedenisboeken, maar vooral dankzij biograaf John Stewart Allitt, de stichter van de Donizetti Society, Naxos en dirigent Franz Hauk is hij onder de aandacht gebracht.

Mayr werd in het Beierse Mendorf geboren, studeerde aanvankelijk theologie, maar vertrok naar Bergamo waar hij bij Bertoni aan een succesvolle muzikale opleiding begon. Later werd hij leermeester van Donizetti.

Zoals in die tijd niet ongewoon was Mayr een heel vruchtbare componist die kerkmuziek – een requiem (Hauk, Naxos 8.573419/20), de oratoria Jacob a Labano fugiens (Hauk, Naxos 8.573237), David in spelunca Engaddi (Hauk, Naxos 8.570366/7) - en zeventig opera’s schreef. Daarvan nam Hauk er tenminste eentje op: Saffo (Naxos 8.660367/8). Of er meer volgt, is nog open.

In al deze werken is te horen dat Mayr in zijn stijl en taal tot een soort amalgaam kwam waarin hij invloeden uit beide vaderlanden knap mengde. We horen iets van Haydn en Mozart, maar ook wat van Rossini. 

Het is goed dat Hauk voor deze opname zijn goede, maar niet geweldig geïnspireerde Beirse ensemble inwisselde tegen Concerto de bassus, een intenationaal bezet ensemble van jonge, geëngageerde musici dat zich met passende middelen specialiseert in de uitvoering van muziek uit de zeventiende tot negentiende eeuwse muziek.

Het zorgt hier voor heel geanimeerde verklankingen van een stel veelbelovende opera inleidingen die naar meer doet verlangen.