Melartin: Traumgesicht op. 70; Marjatta op. 79; Ged. uit balletmuziek De blauwe parel op. 160 (8

Soile Isokoski (s) met het Fins omroeporkest o.l.v. Hannu Lintu. Ondine ODE 1283-2 (56’50”). 2015

De Finse componist Erkki Melartin (1875-1937), leerling van Wegelius, was een veelzijdig componist die op velerlei terrein actief was. Hij schreef orkestwerken (ten minste 6 symfonieën), kamermuziek, instrumentale muziek, liederen, de opera Aino, toneelmuziek bij Doornroosje en het ballet De blauwe parel, waaruit we hier een selectie horen.

Ondine nodigt ons aan de hand van drie tot voor kort vrij onbekende werken uit voor een ontdekkingsreis in het domein van één van de belangrijkste Finse componisten uit het begin van de twintigste eeuw.

Traumgesicht is een groot opgezet symfonisch gedicht uit 1910 dat werd opgedragen aan Alexander Siloti. Pas in 2013 vond dirigent Lntu het terug. Haast onvermijdelijk verraadt het werk invloeden van belangrijke componisten uit zijn tijd of vlak daarvoor: Rimsky, Strauss, Debussy en ook Scriabin. Het werk klinkt vrij impressionistisch.

Het orkestlied Marjatta over een herderinnetje is uit 1914, aan de vooravond van W.O.I gecomponeerd en gebaseerd op het Finse Kalevala epos (Runo 50), net als Sibelius’ Luonnotar en Melartins eigen opera Aino. De muziek moet een zomerse indruk wekken met koekoeksroepen en een harpsolo

Van veel later datum, namelijk uit 1930 is de balletmuziek De blauwe parel, de eerste Finse balletmuziek ooit. Hier klinkt een achtdelige orkestsuite uit die compositie, één van Melartins laatste; het werk doet naar meer verlangen. De inhoud en handeling zijn in de toelichting te vinden. In wezen gaat het om een octopusachtig wezen dat in de tropen een prinses gevangen houdt; ze kan pas worden bevrijd. Een jonge prins lukt dat want hij ontdekt die parel in de kroon van het monster. Wat daarna volgt, zijn frivole dansen uit verschillende landen. 

Interessante muziek waarvoor Lintu en zijn orkest een zeer overtuigend pleidooi houdt.