Marazzoli: Oratorium Santa Caterina; Pasquini: ‘Lamento di Cain’ uit Cain e Abel. Nadine Balbesi (s), Katherine Watson (s), Juan Sancho (t), Christian M. Immler (bs), Steve Dugardin (ct)  c.q. Emily van Evera (s) met Atalante o.l.v. Erin Headley. Nimbus NI 6185 (62’33”). 2010

Marco Marazzoli (ca. 1602-1662), zelf oorspronkelijk priester, was als componist het grootste deel van zijn leven als componist en koorleider in dienst van kardinaal Antonio Barbarini, meest in Rome, later in Ferrara en Venetië. Van 1643 tot 1645 verbleef hij in Parijs waar hij cantates en balletmuziek componeerde en uitvoerde.

Terug in Rome was de familie Barberini intussen uitgeweken en ging hij oratoria in het Italiaans en Latijn schrijven. Het Oratorio di Santa Caterina is vermoedelijk zijn laatste bijdrage uit rond 1660 aan dit genre.

De geschiedenis betreft Sint Catherina, de dochter van koning Costus van Alexandrië. Nadat ze de landgoederen van haar vader had geërfd, kwam de Romeinse keizer Maxentius naar Alexandrië om met een grote ceremonie de goden te eren. De keizer raakte verliefd op haar en nodigde haar uit om als tweede vrouw aan zijn hof te komen. Als devote Christen weigerde ze en werd ze daarom ter dood gebracht.

De tekst is van Lelio Orsini. Het werk bestaat uit twee delen die ieder met een vijfstemmig koor worden afgesloten en het verhaal wordt verteld door een testo (de latere evangelist) een mooie rol van Nadine Balbeisi en in dit geval dus door de sopraan. Verder gaat het vooral om vrij dramatische dialogen tussen Caterina en de keizer (Massimo). Heel ontroerend is haar slotaria ‘Caro sposo’. Dit betekent verder lange recitatieven en arioso gedeelten. Bijrollen zijn er voor Speranza (hoop, Emily van Evera) en Fede (vertrouwen, Steve Dugardin). De begeleiding is simpel gehouden: 2 violen en continuo, maar de lirone heeft in het geheel ook een belangrijke rol.

Katherine Watson en  Cristian Immler vervullen de hoofdrollen met passend klinkende stemmen veel gevoel voor drama, de ene steeds vasthoudender, de ander steeds bozer. Ook de kleinere rollen zijn bevredigend ingevuld; Juan Sancho draagt een prachtige klacht ‘Piango la tua sventura’ met lirone bij. De wisseling van falsetto naar borstregister bij Steve Dugardin vergt enige gewenning.

De aria uit Caino e Abele van Bernardo Pasquini brengt ook de lirone naar voren met Emily van Evera als uitstekend vertolkster.